Osmanlı Diplomasi Tarihi dersinin en önemli amacı, Osmanlı Devletinin kuruluşundan yıkılışına kadar geçen altı asırlık süre boyunca Asya, Avrupa ve Afrika coğrafyalarında bir güç merkezi olarak diplomasi ve uluslararası alanda biriktirdiği ve Türkiye Cumhuriyetine aktarılmış olan tarihi mirasın öğrenilmesi ve kavranmasıdır. Dersin bir diğer önemli amacı Osmanlı'nın üç kıtada biriktirdiği ve yeni Türk devletine intikal eden bu asırlık diplomasi tecrübesi ile bu tecrübeye dayanarak oluşan stratejik bakışın günümüz perspektifine ışık tutabilecek biçimde kavranmasıdır. Kaldı ki analitik yönü güçlü bir diplomasi bilgisi, geçmişte olduğu gibi gelecekte de coğrafyayı doğru okumada, uluslararası ilişkilerin derinliklerini kavramada, bu alandaki muhtemel sapmaları ve fırsatları önceden değerlendirerek hamle üstünlüğü kazanmada ve elbette jeopolitik ve jeostratejik eksende politika üretmede değerli deneyimler sunmaktadır. Yaşadığımız coğrafyada uluslararası ilişkilerin binlerce yıllık birikimler üzerinde şekillendiği düşünülürse, diplomasi deneyimlerinin geleceği kurgulamadaki vazgeçilmez önemi daha iyi anlaşılacaktır. Günümüzde barışa dayalı ve sürdürülebilir bir uluslararası dengenin oluşmasında da diplomasi birikiminin katkıları yadsınamaz. İşte dersin amaçlarından biri de dersi alan öğrencilerin dünyadaki uluslararası gelişmeleri doğru okuyup, bilhassa dünya barışına katkı yapacak farkındalıklarının gelişmesidir.

Osmanlı Diplomasi Tarihi dersinin içeriğinde ana hatlarıyla, Antik Çağdan itibaren diplomasi uygulamalarının ortaya çıkışı, gelişimi ve kurumsallaşması yanı sıra Osmanlı'nın bir beylik olarak kuruluşundan başlayarak tarih sahnesinden çekilişine kadarki süreçte diplomasi geleneğinin oluşumu, kurumlarının gelişimi ile önemli diplomatlarının faaliyetleri yer almaktadır. Ayrıca, dünyada ve Osmanlı'da bir kısmı günümüze de ışık tutan diplomasi uygulamaları örnekleriyle izah edilmiştir.

Z-Kitap Formatında Ders Kitabı, E-Ders Sunumu, Ders Videosu.

AHISHALI, R., Osmanlı Devlet Teşkilatında Reisülküttâblık (XVIII. Yüzyıl), Tarih ve Tabiat Vakfı Yayınları, İstanbul 2001. AKPINAR, M., “Osmanlı Hariciye Nazırları (1836- 1922)”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, sa. 35, 2015, s. 173-205. AKPINAR, M., “Osmanlı İmparatorluğu’nda Hariciye Nezareti’nin Kuruluşu ve Dış Politikanın Kurumsallaşması”, Tarih İncelemeleri Dergisi, sa. XXIX/1, 2014, s. 59-85. AKYILMAZ, G., Osmanlı Diplomasi Tarihi ve Teşkilatı, Gül Yayınları, Konya 2001. ATÇIL, Z., “Fütuhattan Diplomasiye Geçiş: XVI. Yüzyıl Osmanlı Devleti’nde Dış Politikanın Dönüşümü”, Osmanlıda Diplomasi, Siyaset ve Savaş, Ed. Ed. M. Y. Ertaş ve H. Kılıçaslan, Kronik Yayınları, İstanbul 2020, s. 19-40. AYDIN, B., “Divan-ı Hümayun Tercümanları ve Osmanlı Kültür ve Diplomasisindeki Yerleri”, Osmanlı Araştırmaları, sa. XXIX, 2007, s. 41-81. BALCI, S., “Osmanlı Devleti’nde Tercümanlık”, Osmanlı Diplomasi Tarihi, Kurumları ve Tatbiki, Ed. M.A. Yalçınkaya-U. Kurtaran, Ankara Altınordu Yayınları, Ankara 2018, s. 39-94. BERRİDGE, G. R. “Dragomans and Orient Secretaries in the British Embassy in Istanbul” Ottoman Diplomacy, Conventional or Unconventional?, Ed. A. N. Yurdusev, Palgrave Macmillan Yayınları, New York 2004, s. 151-166. BEYDİLLİ, K., “Osmanlı ve Avrupa Devletleri Arasında İttifaklar ve Siyasi Ahlak 1790-1856”, Çağdaş Türk Diplomasisi: 200 Yıllık Süreç, Yay. Haz. İ. Soysal, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 1999, s. 35-45. BOSTAN, Z., Osmanlı Hariciyesinin Modern Temelleri, II. Abdülhamid Döneminde Diplomasi, Kitapyayınevi Yayınları, İstanbul 2021. COX, S. S., Bir Amerikalı Diplomatın İstanbul Anıları 1885-1887, Çev. G. Ç. Güven, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul 2013. ÇİFTÇİ, K. “Westphalia-Sistemi”ne Karşı “Millet-Sistemi” Söylemi ve Soğuk Savaş Sonrası’nda “Uluslararası Siyaset”, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, sa. 10, 2018, s. 685-705. DAĞ, A. E., Uluslararası İlişkiler ve Diplomasi Sözlüğü, Anka Yayınları, İstanbul 2004. DÖNMEZ, A., “Osmanlı Devleti’nde Tek Taraflı Diplomasi Anlayışı ve Karşılıklı Diplomasiye Geçiş Süreci”, Osmanlı Diplomasi Tarihi, Kurumları ve Tatbiki, Ed. M. A. Yalçınkaya-U. Kurtaran, Altınordu Yayınları, Ankara 2018, s. 145-178. ERİM, N., Devletlerarası Hukuku ve Siyasi Tarih Metinleri, Ankara 1953. GİRGİN, K., Osmanlı ve Cumhuriyet Dönemleri Hariciye Tarihimiz (Teşkilat ve Protokol), Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 1994. HILL, D. J., A History of Diplomacy in the International Development of Europe, Longmans, Green, And Co., c. I, London 1905. İNALCIK, H., Kuruluş ve İmparatorluk Sürecinde Osmanlı, Devlet, Kanun, Diplomasi, Timaş Yayınları, İstanbul 2014. İSKİT, T., Diplomasi Tarihi, Ed. T. İskit-B.Y. Dural, Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları, Eskişehir 2012, No: 1643. İSKİT, T., Diplomasi Tarihi, Teorisi, Kurumları ve Uygulaması, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2020. KARACA, F., “Teşrifat”, DİA, sa. 40, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, İstanbul 2011, s. 570-572. KARATEKE, H. T., Padişahım Çok Yaşa: Osmanlı Devleti’nin Son Yüzyılında Merasimler, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul 2017. KAYAOĞLU, T., Osmanlı Hâriciyesinde Gayr-i Müslimler (1852-1925), Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 2013. KINLI, O., Osmanlı Devleti’nde Modernleşme ve Diplomasi, İmge Yayınları, İstanbul 2006. KISSINGER, H., Diplomasi, Çev: İ. H. KURT , İş Bankası Yayınları, İstanbul 2014. KODAMAN, T.- AKÇAY, E. Y., “Kuruluştan Yıkılışa Kadar Osmanlı Diplomasi Tarihi ve Türkiye’ye Bıraktığı Miras”, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, sa. 22 2010, s. 75-92. KOLOĞLU, O., “Osmanlı Diplomasisinde Rumların Rolü ve Tanzimatla Birlikte Fransızcanın Yaygınlaşması”. Çağdaş Türk Diplomasisi: 200 Yıllık Süreç, Yay. Haz. İ. Soysal, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 1999, s. 126-135. MOWAT, R. B., A History of European Diplomacy 1815-1914, Edward Arnold & Co., Londra 1927. NICHOLSON, H., Diplomasi, Altın Yayınları, İstanbul 1970. NORADOUNGHIAN, G., Recueil D’Actes Internationaux de L’Empire Ottoman, Paris 1897. ÖZDAL, B.- Karaca, R. K., Diplomasi Tarihi-I, Dora Yayınları, Bursa 2017. ÖZKAN, S. H., Osmanlı Devleti ve Diplomasi, İdeal Kültür Yayınları, İstanbul 2017. REÇBER, K., Diplomasi ve Konsolosluk Hukuku, Dora Yayınları, İstanbul 2011. Reşat Ekrem, Osmanlı Muahedeleri ve Kapitülasyonlar 1300-1920 ve Lozan Muahedesi 24 Temmuz 1923, Devlet Matbaası, İstanbul 1934. SAVAŞ, A. İ. ,“Osmanlı Diplomatikasına Ait Name-i Hümayun, Ahidname-i Hümayun ve Mektup Tahlilleri” OTAM, sa. 7, 1996, s. 219-251. SAVAŞ, A. İ., “Genel Hatlarıyla Osmanlı Diplomasisi”, OSMANLI, c. 1 Yeni Türkiye Dergisi Yayınları, Ankara 1999, s. 643-659. TRACHTENBERG, M., “Theory and Diplomatic History”, Historical Speaking, no. 2, (November/December 2006), s. 11-13. TUNCER, H., “ Viyana Kongresi “Doğu Sorunu ve Büyük Güçler”, Çağdaş Türk Diplomasisi: 200 Yıllık Süreç, Yay. Haz. İ. SOYSAL, Ankara 1999, s. 61-71. TUNCER, H., Eski ve Yeni Diplomasi, Ümit Yayınları, Ankara 1995. TURAN, S. N., İmparatorluk ve Diplomasi, Osmanlı Diplomasisinin İzinde, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları 2018. UNAT, F. R., Osmanlı Sefirleri ve Sefaretnameleri, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 2008. VERSAN, R., “Tarih Boyunca ve Günümüzde Diplomasi”, İÜ. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, sa. 10, 1995, s. 89-96. YALÇINKAYA, M. A., “Osmanlı Sefaretnameleri ve Diplomasi Tarihi Bakımından Önemi”, Osmanlı Diplomasi Tarihi, Kurumları ve Tatbiki, Ed. M.A. Yalçınkaya-U. Kurtaran, Altınordu Yayınları, Ankara 2018, s. 11-38. YALÇINKAYA, M. A., “Kuruluştan Tanzimat’a Diplomasi Tarihi Literatürü”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, sa. 1/2, 2003, s. 423-489. YILDIRIM, İ., “Edirne Sarayı’nda ve Topkapı Sarayı’nda Minyatürlere Yansıyan Elçi Kabul Sahnelerindeki Osmanlı Devleti’nin Diplomatik Gücü”, Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, sa. 1/1, 2012, s. 76-87. YILDIRIM, İ., Osmanlı Devleti’nde Elçi Kabulleri, Kitap Yayınları, İstanbul 2014 .