Bir dış politika yapma aracı olarak diplomasin gelişimini ve Osmanlı diplomasisinin kurumsal ve siyasal tarih süreci içindeki evrimi yansıtabilmek. Derste erken Osmanlı döneminden 19. yy Osmanlı diplomatik ilişkilerine kadar dönemin gelişimi ele alınacaktır.

Diplomasi 19. yüzyıl dünyasında kurumsal ve içerik olarak yeniden tanımlanırken Osmanlı diplomasisi de bundan etkilenecektir. Ders kapsamında 19. yüzyıl Osmanlı modernleşme hareketinin diplomasi alanındaki yansımaları tarihsel gelişim çizgisi içinde incelenecektir. Osmanlı diplomasi geleneğinin modernleşme olgusuyla geçirdiği evrim ve tarihsel kırılma noktalarının yanında yeni dönemin inşa ettiği diplomasi anlayışı irdelenecektir. 1815 Viyana Kongresi ile başlayan yeni düzende Bâbıali’nin yeri, 1839 Tanzimat bürokrasisinin yarattığı kurumlar ve diplomasi anlayışı tartışılacak, ayrıca imparatorluğun yeni bir kimlik oluştururken diplomasiden yararlanma konusunda gösterdiği özen, tasarlanmış kimliğin diplomasideki sunum tarzı işlenecektir. 1856 Paris ve 1878 Berlin Antlaşmalarının oluşturduğu düzen, Bâbıali’nin izlediği denge politikası ayrıntılı biçimde tartışılacaktır. Mali ve toplumsal sorunların doruğa ulaştığı bir bunalım dönemine denk düşen II. Abdülhamit dönemi ve ardından gelen süreçte İttihad ve Terakki’nin dış politikası anlatılarak, cumhuriyet dönemine olan etkilerine işaret edilecektir.

Klasik yöntemlerin yanında, görsel ve işitsel malzeme (filmler, belgeseller, dönemin kültür ve sanat ortamının yarattığı ürünlerin değerlendirilmesi) de yoğun olarak kullanılacaktır.

*- H. İnalcık, “Turkey and Europe: A Historical Perspective”, Perceptions: Journal of International Affairs, Vol.II, No.1, Mart-Nisan 1997, s. 76-92.