Öğrencilerin klasik Osmanlı tarihinnin felsefi metinlerini görerek filozofların düşünme ve metodolojik oluşturma sürecini takip etme yetisi kazanmalarını sağlamak.

Klasik dönem Osmanlı felsefesinin mahiyeti, temel yapısı, oluşumu ve kaynakları; Osmanlı felsefesinin diğer disiplinlerle ilişkisi; Osmanlı felsefesinin İslam felsefe geleneği içerisindeki yeri; Osmanlı felsefesinin başlıca temsilcileri ve eserleri; Osmanlı felsefesinin temel konuları ve sorunlarını ele alır.

Ders, anlatıma ve tartışmaya dayalı bir tarzda verilir; öğrenciye ödev çalışması yaptırılır.

Ömer Mahir Alper, Varlık ve İnsan, Klasik Yayınları, İstanbul 2010. Süleyman Hayri Bolay, Osmanlılar’da Düşünce Hayatı ve Felsefe, Ankara 2005. Remzi Demir, Philosophia Ottomanica: Osmanlı İmparatorluğu Döneminde Türk Felsefesi, Ankara 2005. Cevat İzgi, Osmanlı Medreselerinde İlim, İstanbul 1997. Mübahat Türker Küyel, Üç Tehafüt Bakımından Felsefe ve Din Münasebeti, Ankara 1956. Kemalpaşa-zâde, Tehâfüt Hâşiyesi, çev. Ahmet Arslan, Ankara 1987. İhsan Fazlıoğlu, “Osmanlı: Bilim ve Düşünce”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, c. XXIII, İstanbul 2007, s. 548-556. Tahsin Görgün, “Osmanlı Düşüncesi Nasıl Anlaşılabilir? -Osmanlı Düşüncesinin Araştırılmasında Karşılaşılan Bazı Zorluklar Üzerine-”, Türklük Araştırmaları Dergisi, 13-14 (2003), s. 29-46. İhsan Fazlıoğlu, “Selçuklu Döneminde Anadolu’da Felsefe ve Bilim- Bir Giriş-, Cogito, 29 (2001), s. 152-168.