Osmanlı son dönemi, dini eğitimden din eğitimine geçişin detaylarıyla incelenebildiği temel dönemdir. Kurum boyutuyla din eğitimi, batılı usulde açılan eğitim kurumları içerisinde bir ders haline dönüşme sürecini geçirirken eğitimin amacı ve dinin bu amaç içerisindeki üstlendiği rol çok sayıda tartışmaya konu olmuştur. Osmanlı'nın Tanzimat sonrasında geçirdiği keskin dönüşüm, din eğitimi açısından da büyük bir değişimin habercisi olmuştur. Günümüzde din eğitimi alanında karşılaşılan problem alanlarını tanımlayabilmek ancak söz konusu dönemin detaylı bir şekilde değerlendirilebilmesi ile mümkündür. Ders bu anlamda Osmanlı Devleti'nin 18. yüzyıldan itibaren eğitim alanına ilişkin geçirdiği entellektüel dönüşümü kurumlar, kişiler ve tartışmalar ekseninde ele almayı hedeflemektedir.

Osmanlı modernleşme dönemindeki temel eğitim algılarını tanıtır; Osmanlı modernleşmesi ile dönemdeki diğer devletlerdeki dönüşüm arasındaki ilişkiyi kurar; Osmanlı modernleşme dönemi eğitim alanı ile ilgili kurumsal dönüşümü, yapılan tartışmaları ve ön plana çıkan şahsiyetleri değerlendirir.

Seminer

Osmanlı Devleti 1600-1908, kolektif, Cem Yayınları, İstanbul 2000; Halis Ayhan, Türkiye’de Din Eğitimi, Dem Yayınları, İstanbul 2004. Yaşar Sarıkaya, Medreseler ve Modernleşme, İz Yayıncılık, İstanbul 1997; Hamit Er, Osmanlı Devletinde Çağdaşlaşma ve Eğitim, Rağbet Yayınları, İstanbul 1999; Zeki Salih Zengin, Medreseden Darülfünun’a Türkiye’de Yüksek Din Eğitimi, Adana 2009. [Dersin okuma listesinde bulunan kaynaklar ders başlangıcında öğretim üyesi tarafından sağlanmaktadır.