Vakıf hukukunun kaynakları, literatürü ve sistematiği çerçevesinde tanıtmak.

Vakıf hukukunun tarihi gelişimi, kaynakları, literatürü ve genel yapısı.

1: Anlatım, 2: Soru-Cevap, 3: Tartışma, 4: Problem Çözme

1. Hassâf, Ahkâmü’l-evķāf, Kahire 1322; 2. Burhâneddin et-Trablusî, el-İs'âf fî aĥkâmi’l-evķāf, Mekke 1986; 3. Ömer Hilmi Efendi, İthâfü’l-ahlâf fî ahkâmi’l-evkāf, Ankara, ts. (Vakıflar Genel Müdürlüğü); 4. Halil Şükrü, Ahkâm-ı Evkāf, İstanbul 1329; Ali Haydar, Tertîbü’s-sunûf fî ahkâmi’l-vukūf, İstanbul 1337; 5. H. Cattan, “The Law of Wakf”, Law in The Middle East: Origin and Development of Islamic Law (ed. Majid Khadduri - H. J. Liebesny), Washington 1955, I, 205; 6. Hüseyin Hatemi, Türk Hukukunda Vakıf Kurma Muamelesi: Önceki ve Bugünkü, İstanbul 1969; 7. Ali Himmet Berki, Vakıflar, İstanbul 1976; 8. Muhammed b. Abîd el-Kübeysî, Ahkâmü’l-vaķf fi’ş-şerîati’l-İslâmiyye, Bağdad 1397; 9. Bilmen, Kamus2, IV, 155-372; Z 10. Fatih Mehmet Kaya, İslâm Toplumunda Vakfın Ortaya Çıkışı Yapısı ve Kısımları (yüksek lisans tezi, 1987), UÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü; 11. Ahmet Akgündüz, İslâm Hukukunda ve Osmanlı Tatbikatında Vakıf Müessesesi, Ankara 1988; 12. Elmalılı M. Hamdi Yazır Gözüyle Vakıflar: Ahkâmu’l-evkaf (s.nşr. Nazif Öztürk), Ankara 1995; 13. Hamdi Döndüren, İslâm Hukukuna Göre Günümüzde Vakıf Meseleleri, İstanbul 1998; 14. Münzir Kahf, el-Vaķfü’l-İslâmî teŧavvürühû idâretühû tenmiyetüh, Dımaşk 1421/2000; 15. Ahmed Ebû Zeyd, Nižâmü’l-vaķfi’l-İslâmî, Rabat 1421/ 2000; 16. Ahmed er-Reysûnî, el-Vaķfü’l-İslâmî mecâlâtühû ve eb'âdüh, Rabat 1422/2001; 17. Mehmet Şimşek, “Osmanlı Cemiyetinde Para Vakıfları Üzerine Münakaşalar”, AÜİFD, XXVII (1985), s. 207-220; 18. Kâşif Hamdi Okur, “Para Vakıfları Bağlamında Osmanlı Hukuk Düzeni Ebussuud Efendi’nin Hukuk Anlayışı Üzerine Bazı Değerlendirmeler”, Gazi Üniversitesi Çorum İlâhiyat Fakültesi Dergisi, IV/7-8, Çorum 2005, s. 33-58; 19. Tahsin Özcan, “Osmanlı Vakıf Hukuku Çalışmaları”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, III/5, İstanbul 2005, s. 513-552; 20. Hacı Mehmet Günay-Bahaeddin Yediyıldız, “Vakıf”, DİA.