Türk kültür tarihinin en eski metinlerini tanımak, bu metinlerin dili ve sözvarlığı hakkında bilgi sahibi olmak.

En Eski Türkçe metinlerin dili, bu toplumların kültürü, coğrafi ve tarihi dokusu.

Anlatım, sunum, soru cevap.

Temel Kaynaklar: • Annemaria von Gabain, Eski Türkçenin Grameri, çev. Mehmet Akalın, Türk Dil Kurumu Yayınları, 1988 (1. Baskı) • Mehmet Ölmez, Orhon-Uygur Hanlığı Dönemi, Moğolistan'daki Eski Türk Yazıtları Metin-Çeviri-Sözlük, Ankara, 2015 ( Yenilenmiş 3. Baskı) • Mehmet Ölmez, Köktürkçe ve Eski Uygurca Dersleri, Kesit Yayınları, İstanbul, 2017 • Gerard Clauson, An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish, Oxford, 1972. • Mehmet Ölmez, “Eski Türk Budist Çeviri Edebiyatına Kısa Bir Bakış”, Çağdaş Türk Edebiyatına Eleştirel Bir Bakış; Nevin Önberk Armağanı, Simurg Yayınları, Ankara, 1997: 225-256. • James Russell Hamilton, Budacı İyi ve Kötü Kalpli Prens Masalının Uygurcası Kalyanamkara ve Papamkara, çev. Ece Korkut-İsmet Birkan, Simurg Yayınları, Ankara, 1998. • Ceval Kaya, Uygurca Altun Yaruk: Giriş, Metin, Dizin, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara, 1994. • Özlem Ayazlı, Altun Yaruk Sudur VI. Kitap (Karşılaştırmalı Metin Yayını), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara, 2012. • Zemire Gulcalı, Eski Uygurca Altun Yaruk Sudurdan “Aç Bars” Hikâyesi, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara, 2015 (2. Baskı) • Mehmet Ölmez, Altun Yaruk III. Kitap (= 5. Bölüm), Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi: 1, Ankara, 1991. • Murat Elmalı, Daśakarmapathāvadānamālā, Giriş-Metin-Çeviri-Notlar-Dizin-Tıpkıbaskı. TDK, Ankara 2016. • Murat Elmalı, Eski Uygurca Dilbilgisi Terimleri, Vibakti-Samaz, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara, 2017.